ZONE9 BLOGGERS 365 DAYS TOO MANY IN PRISON

Six bloggers with the Zone 9 Collective and three journalists who were arrested at the same time have just begun their second year in prison without any possibility of being freed on bail. This past weekend was the anniversary their arrests. Reporters Without Borders condemns their arbitrary persecution by Ethiopia’s government with the aim of silencing independent voices.

The six Zone9 bloggers (Atnaf Berhane, Mahlet Fantahun, Befekadu Hailu, Abel Wabella, Natnail Feleke and Zelalem Kibret) and the three journalists (Addis Standard’s Tesfalem Waldyes, former Addis Zemen employee Edom Kasaye and Addis Guday’s Asmamaw Hailegiorgis) were arrested in a coordinated operation in Addis Ababa on 25 and 26 April 2014.

In the past year, their trial has been adjourned 27 times and their requests for release on bail systematically denied. Nonetheless, the prosecution has still not been able to produce evidence against them or say exactly what they are supposed to have done that justifies holding them.

“We call for the immediate release of these bloggers and journalists, who have been unjustly detained for more than a year,” said Cléa Kahn-Sriber, the head of the Reporters Without Borders Africa desk.“Their prolonged detention without any possibility of release on bail violates their right to due process.”

"As David Kaye, the UN special rapporteur on freedom of opinion and expression, has noted, Ethiopia recognized the need to respect media freedom during its last Universal Periodic Review by the UN Human Rights Council. So why is it waiting to implement it?"

Kaye said on 25 April: “The continued detention of these journalists is absolutely unacceptable and particularly worrying as the country prepares to hold parliamentary elections on 24 May. The open public debate that should mark any democratic process is obviously undermined if journalists are silenced through harassment or detention.”

The nine defendants are charged under the 2009 anti-terrorism law with “organizing themselves into covert groups to overthrow the government by contacting and receiving finance and training from two terrorist groups” – a charge that carries a possible 15-year jail sentence. Soliyana Shimelis, the group’s cofounder, who had fled abroad before the arrests, is being tried in absentia.

The next hearing has been scheduled for 26 May.

Ethiopia is ranked 142nd out of 180 countries in the 2015 Reporters Without Borders press freedom index.

ፖሊስ በ‹‹በሁከትና ብጥብጥ›› ተጠርጣሪዎች ላይ ሦስት መዝገብ አደራጅቻለሁ አለ

•እነ ወይንሸት ለሁለተኛ ጊዜ 6 ቀን ተቀጥሮባቸዋል
•‹‹ወይንሸት ከአሁን በፊትም ከሙስሊሙ ማህበረሰብ ጋር ስታሸብር ነበር›› ፖሊስ

በነገረ ኢትዮጵያ ሪፖርተር

ሚያዝያ 14 ቀን 2007 ዓ.ም መንግስት አይ.ኤስ.አይ.ኤስ ሊቢያ በሚገኙ ንጹሃን ኢትዮጵያውያን ላይ የፈጸመውን አሰቃቂ የሽብር ድርጊት ለማውገዝ ጠርቶት በነበረው ሰልፍ ላይ ‹‹ሁከትና ብጥብጥ አስነስታችኋል፤ ተካፍላችኋልም›› በሚል ፖሊስ ባሰራቸው ሰዎች ላይ ሦስት የተለያዩ መዝገቦች ማደራጀቱን አስታውቋል፡፡

ዛሬ ሚያዝያ 22 ቀን 2007 ዓ.ም በቄራ የፌደራል የመጀመሪያ ደረጃ ፍርድ ቤት የቀረቡ የሰማያዊ ፓርቲ አባላትና ሌሎች በዕለቱ የተያዙ ሰዎችን በተመለከተ ፖሊስ ለፍርድ ቤቱ ሲያስረዳ እንደገለጸው፣ ፖሊስ የራሱን ቡድን በማዋቀር ተጠርጣሪዎችን በሦስት መዝገቦች ስር እንደየተሳትፏቸው አደራጅቻለሁ ብሏል፡፡ በዚህ መሰረት በሶስተኛው መዝገብ ላይ ያካተታቸውን በርካታ ታሳሪዎች አጣርቶ መልቀቁን የገለጸው ፖሊስ፣ በሁለተኛውና በአንደኛው መዝገብ ላይ ባሉት ተጠርጣሪዎች ግን ምርመራ እያካሄደ መሆኑን ገልጹዋል፡፡

አንደኛው መዝገብ ላይ በእነ ወይንሸት ሞላ መዝገብ 5 ሰዎች የተካተቱ ሲሆን አራቱ የሰማያዊ ፓርቲ አባላት ናቸው፤ አንደኛዋ ተጠርጣሪ ደግሞ ፖሊስ የፓርቲው አባል እንደሆነች የሚገልጸው፣ እሷ ግን አባል አለመሆኗን የገለጸች መሆኗን ለማወቅ ተችሏል፡፡ ስለሆነም በዚህ መዝገብ የተካተቱት ወይንሸት ሞላ፣ ኤርሚያስ ጸጋዬ፣ ዳንኤል ተስፋዬ፣ ማስተዋል እና የፓርቲው አባል ያልሆነችው ቤተልሄም ይገኙበታል፡፡ ማስተዋል በዛሬው ዕለት ቀደም ብሎ የተሰጠው የቀጠሮ ቀን ስላልደረሰ ፍርድ ቤት አልቀረበም፡፡ ቤተልሄም ‹‹የሰማያዊ ፓርቲ አባል ሳልሆን አባል ነሽ እየተባልኩ ምርመራ ይደረግብኛል፤ ሌሊት እየተጠራሁ እመኝ እየተባልኩ ነው›› ስትል ለፍርድ ቤቱ ገልጻለች፡፡

በሁለተኛው መዝገብ ላይ ደግሞ 15 ተጠርጣሪዎች ተካትተዋል፡፡ ፖሊስ በዚህ መዝገብ በተካተቱ ተጠርጣሪዎች ላይ ክሱን ሲያሰማ እንዲህ ብሏል፤ ‹‹ተጠርጣሪዎች ጠቅላይ ሚኒስትሩ ንግግር ሲያደርጉ ‹ጠንካራ መሪ እንጂ ጠንጋራ መሪ አንፈልግም›፣ ‹ወያኔ አሳረደን›፣ ‹ፍትህ የለም!››› በማለት ሁከት እንዲነሳ ተቃውሟቸውን አሰምተዋል፡፡››

የሰማያዊ ፓርቲ አባላት በምርመራ ወቅት የገጠማቸውን አቤቱታ ለፍርድ ቤቱ ያሰሙ ሲሆን፣ በተለይ የሚደረግባቸው ምርመራ ከፓርቲው ጋር የተያያዘ እንጂ ከተጠረጠርንበት ጉዳይ ጋር የተያያዘ አለመሆኑን ተናግረዋል፡፡ ‹‹ምርመራው ከጉዳዩ ጋር የሚገናኝ አይደለም፤ ሌሊት ሌሊት እየተጠራሁ ምርመራ ይደረግብኛል፡፡ የፓርቲ አባል መሆን ወንጀል እስኪመስለኝ በፓርቲ አባልነቴ ጫና ይደረግብኛል፡፡ በዚያ ላይ የጤና እከል ገጥሞኛል፤ ህክምና ያስፈልገኛል›› ስትል ለፍርድ ቤቱ ያስረዳችው ወይንሸት ሞላ፣ ፍርድ ቤቱ የዋስትና መብት እንዲሰጣት ጠይቃለች፡፡

በሁለቱም መዝገብ የተካተቱት ሁሉም ተጠርጣሪዎች የዋስትና መብታቸው እንዲከበርላቸው ጠይቀዋል፡፡ ፖሊስ በበኩሉ በመጀመሪያው መዝገብ ላይ ያሉት እነ ወይንሸት ላይ የምርመራ ስራውን እንዳልጨረሰ በመግለጽ 14 ቀን ተጨማሪ ጊዜ እንዲሰጠው ጠይቋል፡፡ በተለይ ወይንሸት ሞላ ላይ ፖሊስ፣ ‹‹ከአሁን በፊትም ከሙስሊሙ ማህበረሰብ ጋር ተመሳስላ በመልበስ ስታሸብር ነበር›› በማለት ዋስትና እንዳይሰጥና የጠየቀው የምርመራ ጊዜ እንዲፈቀድለት ጠይቋል፡፡ በሁለተኛው መዝገብ ላሉት ደግሞ 7 ቀን ፖሊስ ጠይቋል፡፡ ፍርድ ቤቱ በበኩሉ በሁለቱም መዝገብ ላይ በተመሳሳይ የ6 ቀን ጊዜ በመስጠት ለሚያዝያ 28 ቀን 2007 ዓ.ም ቀጠሮ ሰጥቷል፡፡

መንግስት በጠራው ሰልፍ ላይ የተሳተፉ ወጣቶች እስር አሁንም እንደቀጠለ የነገረ ኢትዮጵያ ምንጮች ይጠቁማሉ፡፡ በትናንትናው ዕለትም ሦስት የቀድሞው የአንድነት ፓርቲ አባላት (አንደኛው አሁን ላይ የሰማያዊ አባል) መታሰራቸው ይታወሳል፡፡

Ethiopia: The Election That Isn’t

Yoseph Badwaza

Program Officer, Africa

Ethiopia’s upcoming national elections on May 24 are the first to be held since the 2012 death of longtime Prime Minister Meles Zenawi, who presided over a highlyrepressive political system that decimated the country’s independent media and civil society. Initially, there was a guarded hope that the ruling party—the Ethiopian People’s Revolutionary Democratic Front (EPRDF)—might ease restrictions and allow some level of competition, in order to appease growing discontent with its authoritarian rule and maintain stability within its own ranks.

However, this hope has been dashed over the past year, as EPRDF has cracked down on dissent and used its thorough control over state institutions to cripple the opposition and block any threat to its 24 years of entrenched political dominance.

Control of the media and public discussion

The space for public dissent has long been constrained by a host of draconian laws, media censorship, and aggressive prosecutions. But the government signaled its intent to silence any remaining criticism ahead of the 2015 elections in April 2014, when it arrested six members of the Zone 9 blogging collective along with three journalists and charged them with terrorism-related offenses. (Later that year, security forces detained and raided the homes and offices of four prominent young opposition leaders who had just begun holding leadership positions in their parties and gaining popularity on the national stage. They too are facing terrorism charges.) The attack on independent media continued throughout 2014, leading more than 30 journalists to flee the country as several of the publications they worked for were shut down amid criminal prosecutions.

Meanwhile, EPRDF exercises absolute control over state media and numerous party-affiliated outlets, allowing it to dominate public discussion. As voters head to the polls on May 24, they will not be informed by any national debate on competing policy platforms. Instead, the extent and scope of the political discourse has been framed months in advance, presenting EPRDF’s “developmental democracy” model as a panacea for the economic and social woes facing the country.

Marginalization of opposition parties

EPRDF blatantly uses institutions of the state to block and undermine the activities of opposition parties. Its near-total control of the federal and regional legislatures has for years denied opposition parties a prominent role in lawmaking and government oversight that would allow them to build public support. Even local councils have been rendered effectively out of reach for the opposition since 2008, when EPRDF changed electoral rules to increase the size of each kebele (the lowest-level administrative unit) council from 100 to 300 seats. As a result, during the latest local and municipal elections in April 2013, the well-resourced EPRDF fielded more than 3.5 million candidates, winning a similar number of seats throughout the country, while some beleaguered opposition parties managed to field only one candidate.

It is worth emphasizing that such local administrative structures are the primary tools for maintaining EPRDF’s dominance, as they are linked to a network of operatives that reaches down to the household level in both urban and rural settings. Moreover, municipal officials across the country routinely deny permission for opposition rallies, and police forcibly disband and arrest peaceful protesters, playing a crucial part in suppressing dissent.

Given this virtually uniform control of federal, regional, and local government bodies, the stage is set for a repeat of the 2010 elections, in which EPRDF claimed to have won 99.6 percent of legislative seats nationwide.

Manipulation of the electoral system

As part of its preparations for the May 24 elections, EPRDF coordinated a massive voter registration effort with local government operatives, essentially ruling party officials, who went house to house urging citizens to register to vote during the 50-day registration period. Local officials employ a mix of threats and promises to woo largely apathetic voters, particularly in urban centers. Less than three weeks into the registration period, the National Electoral Board of Ethiopia (NEBE) reported a 127 percent rate of voter registration in the Somali region, where an active counterinsurgency operation is being conducted and past elections have been delayed due to security concerns, casting further doubt on the credibility of the entire process.

EPRDF also mobilized its extensive network of state and party operatives to make sure that opposition efforts to reach constituencies met with a multitude of administrative barriers and politically motivated red tape. In February, the NEBE went out of its way to delegitimize popular leaders of the opposition Unity for Democracy and Justice (UDJ) party by exploiting its internal disputes. As a result, prominent UDJ leaders, including a sitting member of parliament, lost their platforms to run as candidates. Instead, the EPRDF-controlled election board promoted a hitherto unknown faction within UDJ and installed them as the new leadership of the party.

With independent civil society crippled as a result of restrictions imposed by the Charities and Societies Proclamation (CSP), voter-education and election-observation activities have also become the exclusive domain of the NEBE and EPRDF-affiliated “mass associations.” Ethiopian “civil society” election observers deployed under the auspices of the NEBE in 2010 quickly declared those elections “free, fair, and democratic,” even as an EU Election Observation Missionconcluded that they were “marred by a narrowing of political space and an uneven playing field” and fell short of international commitments for a free and fair election. In what appears to be an attempt to forestall similar criticism in this election cycle, EPRDF has started downplaying the role of international observers very early, repeating the mantra that the elections need to be credible only to the Ethiopian people.

An orderly formality

The May elections are set to be held against the backdrop of multiple terrorism trials of dissidents who were thrown in jail for expressing their views, a divided and persecuted opposition that must simultaneously campaign and struggle for its very survival, a muted international response to EPRDF’s growing repressive measures, and the absence of credible international election observers.

All technical aspects of the elections, from voter registration through casting ballots on election day, may proceed without any major flaws. But the election environment is nowhere near conducive to a free and democratic expression of the will of the Ethiopian people. Instead of providing Ethiopians with the opportunity to freely engage in political discourse and nurture a genuine multiparty democracy, the elections have been reduced to a mere formality for extending EPRDF’s iron grip on power for another five years.

Analyses and recommendations offered by the authors do not necessarily reflect those of Freedom House.

Source: freedomhouse

ኤዶምንና ማህሌትን ብቻ ሳይሆን የ45 ሚሊዮን ሴቶች ክብርን ነው ያቀለሉት – ግርማ ካሳ

ኤዶም ካሳዬ ጋዜጠኛ ናት። ማህሌት ፈንታሁን ደግሞ «ሰለሚያገባን እንጦምራለን» በሚል የአለም አቀፍም ሆነ የኢትዮጵያ ሕገ መንግስት በሚፈቅድላቸው መሰረት፣ ብሎግ ከሚያደርጉ ዞን ዘጠኞች አንዷ ናት። ኤዴሞም ሆነ ማህሌት የጻፉት፣ የተናገሩት የተደበቀም ሆነ የተሸፈነ ነገር የለም። ለፍትህ ከመቆማቸው በቀር ያጠፉት ጥፋት የለም። ወንጀላቸው አገራቸውን መዉደዳቸው ነው። ሆኖም ሕወሃት «ሽብርተኞች» ብሎ ካሰራቸው ይኸው አንድ አመት ሆናቸው። ቢያንስ ከ27 ጊዜ በላይ ፍርድ ቤት ተመላልሰዋል። አስቡት በአንድ አመት ዉስጥ ቢያንስ 27 ጊዜ !!!!!

የአገሪቷ ሕገ መንግስት በማረሚያ ቤት ያሉ እስረኞች በምን መልኩ መያዝ እንዳለባቸው በግልጽ አስቀምጧል። በአንቀጽ 19 ንኡስ አንቀጽ አንድ ላይ፣ እያንዳንዱ ዜጋ ፣ እስረኞችን ጨምሮ፣ ኢሰብአዊ ፣ ጭካኔ የተሞላባቸዉና ክብርን የሚነኩ ቅጣቶች ሊቀበል እንደማይገባ ያስቀምጣል። ሆኖም ረእቡ ሚያዚያ 14 ቀን፣ የአዲስ አበባ ሰልፈኞች እንዳሉት፣ ለሕወሃት ሕገ መንግስቱ ወረቀት ብቻ ነው። እህቶቻችን ሞራላዊ፣ መንፈሳዊና የሴትነት ክብራቸውን በመድፈር ፣ ራቁታቸውን ሆነው በአረመኔ የሕወሃት ወንድ ምናምንቴዎች ፊት ስፖርት እንዲሰሩ መገደዳቸው ምን ያህል እንደ አገር መዝቀጣችንን የሚያሳይ ነው። በርግጥ ኤዶምና ማህሌትን ብቻ ሳይሆን ሕወሃቶች ከ40 ሚሊዮን በላይ የሚሆኑትን የአገራችንን እናቶችና እህቶች ነው የደፈሩት።

ለሰብአዊ መብት ጉባኤ ኮሚሽን፣ ኤዶም ላሳዬና ማህሌት ፋንታሁን ከተናገሩት የተወሰነውን እንሆ፡

«ሙሉ ልብሴን እንዳወልቅ ተገድጄ ራቄቴን በወንድ መርማሪዎች ፊት ስፓርት አንድሰራ እገደድ ነበር ፡፡ “ሴትነትሽ አንዲህ ከሚዋረድ አመጽ እንዳነሳሳሽ እመኚ ተብያሁ”»

ማህሌት ፋንታሁን
«በተለምዶው ከምመረመርበት ቢሮ ውጩ አንደኛ ፎቅ አዳራሽ ውስጥ ለምርመራ ተወስጄ ልብሴን እንዳወልቅ እና የተለያዬ ለመናገር የሚከብዱ ስፓርታዊ አንቅስቃሴዎችን እንድሰራ ተገድጃለሁ፡፡ እንዲህ ከምትዋረጂ አመጽ ልናስነሳ ነበር ብለሽ ለምን አታምኚም እያለ ይመታኝ ነበር »
ኤዶም ካሳዬ

እንግዲህ የዛሬይቱ የሕወሃት ኢትዮጵያ ይች ናት። ይህ አይነቱን ኢሰብዊነት ማስቆም ካልቻልን እንደ አገር ሆነ እንደ ሕዝብ መቀጥል አንችልም። እያንዳንዱ ኢትዮጵያዊ፣ ይህ አይነቱ ብሄራዊ ዉርድት እንዲቆም መነሳት አለበት። ፈረንጆችን እንደሚሉት “We have to claim back our country from these monsters” ። በተለይም እናቶችና እህቶች ፣ አዉቃለሁ ብዙ ግርግር አትወዱም። ግን አሁን እናንተም ከወንዱ ባልተናነሰ የምትነሱበት ጊዜ ነው።

If Ethiopia is so vibrant, why are young people leaving?

The latest tragedies may have temporarily united Ethiopians but has raised doubts about the country’s economic miracle

by Hassen Hussein   @HusseinH

Within a week, Ethiopians were hit with a quadruple whammy. On April 19, the Libyan branch of the Islamic State in Iraq and the Levant (ISIL) released a shocking video purporting to show the killings and beheadings of Ethiopian Christians attempting to cross to Europe through Libya. This came only days after an anti-immigrant mob in South Africa killed at least three Ethiopian immigrants and wounded many others. Al Jazeera America reported thatthousands of Ethiopian nationals were stranded in war-torn Yemen. And in the town of Robe in Oromia and its surroundings alone, scores of people were reportedly grieving over the loss of family members at sea aboard a fateful Europe-bound boat that sank April 19 off the coast of Libya with close to 900 aboard.

These tragedies may have temporarily united Ethiopians of all faiths and ethnic backgrounds. But they have also raised questions about what kind of desperation drove these migrants to leave their country and risk journeys through sun-scorched deserts and via chancy boats.

The crisis comes at a time when Ethiopia’s economic transformation in the last decade is being hailed as nothing short of a miracle, with some comparing it to the feat achieved by the Asian “tigers” in the 1970s. Why would thousands of young men and women flee their country, whose economy is the fastest growing in Africa and whose democracy is supposedly blossoming? And when will the exodus end?

After the spate of sad news, government spokesman Redwan Hussein said the tragedy “will be a warning to people who wish to risk and travel to Europe through the dangerous route.” Warned or not, many youths simply do not see their dreams for a better life realized in Ethiopia. Observers cite massive poverty, rising costs of living, fast-climbing youth unemployment, lack of economic opportunities for the less politically connected, the economy’s overreliance on the service sector and the requirement of party membership as a condition for employment as the drivers behind the exodus.

A 2012 study by the London-based International Growth Center noted (PDF) widespread urban unemployment amid growing youth landlessness and insignificant job creation in rural areas. “There have been significant increases in educational attainment. However, there has not been as much job creation to provide employment opportunities to the newly educated job seekers,” the report said.

One of the few ISIL victims identified thus far was expelled from Saudi Arabia in 2013. (Saudi deported more than 100,000 Ethiopian domestic workers during a visa crackdown.) A friend, who worked as a technician for the state-run Ethiopian Electricity Agency, joined him on this fateful trek to Libya. At least a handful of the victims who have been identified thus far were said to be college graduates.

Given the depth of poverty, Ethiopia’s much-celebrated economic growth is nowhere close to accommodating the country’s young and expanding population, one of the largest youth cohorts in Africa. Government remains the main employer in Ethiopia after agriculture and commerce. However, as Human Rights Watch noted in 2011, “access to seeds, fertilizers, tools and loans … public sector jobs, educational opportunities and even food assistance” is often contingent on support for the ruling party.

Still, unemployment and lack of economic opportunities are not the only reasons for the excessive outward migration. These conditions are compounded by the fact that youths, ever more censored and denied access to the Internet and alternative sources of information, simply do not trust the government enough to heed Hussein’s warnings. Furthermore, the vast majority of Ethiopian migrants are political refugees fleeing persecution. There are nearly 7,000 registered Ethiopian refugees in Yemen, Kenya has more than 20,000, and Egypt and Somalia have nearly 3,000 each, according to the United Nations refugee agency.

As long as Ethiopia focuses on security, the door is left wide open for further exodus and potential social unrest from an increasingly despondent populace. 

Ethiopians will head to the polls in a few weeks. Typically, elections are occasions to make important choices and vent anger at the incumbent. But on May 24, Ethiopians will be able to do neither. In the last decade, authorities have systematically closed the political space through a series of anti-terrorism, press and civil society laws. Ethiopia’s ruling party, now in power for close to 24 years, won the last four elections. The government has systematically weakened the opposition and does not tolerate any form of dissent.

The heightened crackdown on freedom of expression has earned Ethiopia the distinction of being the world’sfourth-most-censored country and the second leading jailer of journalists in Africa, behind only its archrival, Eritrea, according to the Committee to Protect Journalists.

There is little hope that the 2015 elections would be fundamentally different from the 2010 polls, in which the ruling party won all but two of the 547 seats in the rubber-stamp national parliament. The ruling party maintains a monopoly over the media. Authorities have shown little interest in opening up the political space for a more robust electoral contest. This was exemplified by the exclusion of key opposition parties from the race, continuing repression of those running and Leenco Lata’s recent failed attempt to return home to pursue peaceful political struggle after two decades of exile. (Lata is the founder of the outlawed Oromo Liberation Front, fighting since 1973 for the rights of the Oromo, Ethiopia’s marginalized majority population, and the president of the Oromo Democratic Front.)

A few faces from the fragmented and embittered opposition maybe elected to parliament in next month’s lackluster elections. But far from healing Ethiopia’s gashing wounds, the vote is likely to ratchet up tensions. In fact, a sea of youth, many too young to vote, breaking police barriers to join opposition rallies bespeaks not of a country ready for elections but one ripe for a revolution with unpredictable consequences.

Despite these mounting challenges, Ethiopia’s relative stability — compared with its deeply troubled neighbors Somalia, South Sudan, Eritrea and Djibouti — is beyond contention. Even looking further afield, across the Red Sea, where Yemen is unraveling, one finds few examples of relative stability. This dynamic and Ethiopia’s role in the “war on terrorism” explains Washington’s and other donors’ failure to push Ethiopia toward political liberalization.

However, Ethiopia’s modicum of stability is illusory and bought at a hefty price: erosion of political freedoms, gross human rights violations and ever-growing discontent. This bodes ill for a country split by religious, ethnic and political cleavages. While at loggerheads with each other, Ethiopia’s two largest ethnic groups — the Oromo (40 percent) and the Amhara (30 percent) — are increasingly incensed by continuing domination by Tigreans (6 percent).

Ethiopian Muslims (a third of the country’s population of 94 million) have been staging protests throughout the country since 2011. Christian-Muslim relations, historically cordial, are being tested by religious-inspired violence and religious revivalism around the world. Ethiopia faces rising pressures to choose among three paths fraught with risks: the distasteful status quo; increased devolution of power, which risks balkanization; and more centralization, which promises even further resistance and turmoil.

It is unlikely that the soul searching from recent tragedies will prompt the authorities to make a course adjustment. If the country’s history of missed opportunities for all-inclusive political and economic transformation is any guide, Ethiopians might be in for a spate of more sad news. As long as the answer to these questions focuses on security, the door is left wide open for further exodus and potential social unrest from an increasingly despondent populace. 

Source: aljazeera

የ365 ቀናት ፈተና እና ተስፋ- የአንድ አመት ማስታወሻ

ከዞን9 ጦማርያን እና ወዳጅ ጋዜጠኞች

ጊዜውበጣም ይነጉዳል፡፡ ሀላፊነት የማይሰማው ስርዓት የገዛ ዜጎቹን እድሜ በእሳት ይማግዳል፡፡ ሚያዚያ 17/08/2006 ዓ.ም በፖሊስቁጥጥር ስር እንድንውል የተደረግነው ስድስት የዞን ዘጠኝ ጦማሪያን እና ሶስት ጋዜጠኞች ይሔው ከታሰርን ድፍን አንድ የእስር አመትቆጠርን፡፡ መለስ ብለን ስናየው አጭር በሚመስለው አመት ውስጥ የሆነውንና የታዘብነውን ጠቅለል አድርገን ለማካፈል እንሞክራለን፡፡ይህ የእኛ ገጠመኝ እና ትዝብት፣ የሃሳብ ልዩነትን ማስተናገድ የሚከብደው መንግስት እስካለን ድረስ የነበረ እና የሚኖር ስለሆነየሁሉም ‹የህሊና እስረኛ › ገጠመኝ እና ትዝብት ሊሆን እንደሚችል አስታውሱልን፡፡

‹እንዳይችሉት የለም . . .›

ከያለንበትቦታ በዘመቻ መልክ ተይዘን የፌደራል ወንጀል ምርመራ ዘርፍ (በተለምዶ ‹መአከላዊ›) በገባንበት ቅፅበት ነበር ስርዓቱ እንዴት እንደሚሰራከውስጡ መመልከት የጀመርነው፡፡ እንደ አለመታደል ሆኖ ስርዓቱ ውጪ ሆነን ከምናውቀው የባሰ እንጂ የተሻለ ሆኖ አላገኘነውም፡፡ ለምርመራውየተያዝነውን ‹‹ተጠርጣሪዎች ›› የሚያቆዩባቸው ክፍሎች መሰረታዊ የሆነውን ሰብዓዊነትን ከግንዛቤ ውስጥ ያላስገቡ እና ሕግ የማያውቃቸውይመስላሉ፡፡ ተዘግተው በሚውሉና በሚያድሩ ክፍሎች ውስጥ ተበታትነን ታጉረን በቀን ሁለቴ (ለአስር ደቂቃዎች) መፀዳጃ ቤት እንድንሄድ(ተፈጥሮን በቀጠሮ እንድንቆጣጠር ) እንገደድ ነበር፡፡ ‹የፀሃይ ብርሃንም› በቀን አንዴ ለአስር ደቂቃ እንቃመስ ነበር፡፡ይህምየሚሆነው የእኛን ‹መብት› ለማክበር ታስቦ ሳይሆን በአሳሪዎቻችን ‹በጎ ፈቃድ› ነው፡፡ ክፍሎቻችን ውስጥ ሆነን የሰማናቸውና ያየናቸውበታሳሪዎች (inmatel) የሚወሩት እና በገዛ አይናችን የምንታዘባቸው የሰቆቃ ታሪኮች ብቻ ናቸው፤ምንነቱ ያልታወቀ ነገር ‹‹እመን››በሚል የማይቀጣ የለም፡፡መአከላዊ ውስጥ እረፍት ብርቅ ነው፤ የካቴና ድምፅ በተቅጨለጨለ ቁጥር ‹‹ማነው ባለተራ›› የሚል ጭንቀትሁሉንም ሰው ሰቅዞ ይይዛል፡፡ የትኛው ተረኛ ወደ ‹ምርመራ› ክፍል ተወስዶ ይደበደብ ይሆን? የሁሉም እስረኛ ጥያቄ ነው፡፡

ሁላችንምለጥያቄ ‹ምርመራ› ክፍሎች ውስጥ በተመላለስንባቸው ጊዜያት ሰብአዊ ክብራችንን እንድንዘነጋ እንገደድ ነበር፡፡ ፀያፍ  ስድቦችን የመርማሪዎቻችን አፍ መፍቻ የሆኑ ይመስል ከንፈራቸው ላይ ተንጠልጥለዋል፡፡ጥፊ፣ካልቾናስፖርታዊ ቅጣቶች የእለት ቀለቦቻችን ነበሩ፡፡ ሴቶች ሊደረግልን የሚገባ ጥበቃ ቀርቶ ሴትነታችንን መቀጣጫ የሚያደርግ አበሻቃጭ(abusive) ‹ምርመራ› ተደርጎብናል፡፡ ‹የምርመራ› ስዓቱ ገደብ የለውም ጠዋት፣ ከሰዓት፣ ማታ እና ሌሊት ሊሆን ይችላል፡፡ከሌሊቱ ስድስት ሰዓት ከእንቅልፍ ተቀስቅሶ ወደ ‹ምርመራ› ክፍል መወሰድ እና የደንቡን ተደብድቦ መምጣት የተለመደ ነው፡፡ ለነገሩመአከላዊ የቆየ ሰው የሚታሰርባቸው ክፍሎች የተፈጥሮ ብርሃን የማያስገቡ እና ለ24 ሰዓታት በቂ የሆነ የኤሌክትሪክ ብርሃን የማያገኙበመሆናቸው መምሸት እና መንጋቱን እንኳን ለማወቅ በፖሊስ መነገርን ይጠይቃል፡፡ የመጀመሪያዎቹን ሶስት የእስር ወራት በዚህ ሁኔታአሳለፍን፡፡

‹የመርማሪዎችን›አካሄድ በመመልከት በጋራ የተረዳነው አንድ ነገር ቢኖር የተጠረጠርንበት ተጨባጭ ወንጀል ወይም ማስረጃ ያልነበረ መሆኑን ነው፡፡ሆኖምመጀመሪያ ‹በተጠረጠርንበት› ሕገ-መንግስታዊ ስርዓቱን በአመፅ እና በዛቻ ለማፍረስ እና ማህበረሰብ ሚዲያን ለአመጽ ለመጠቀም የመሞከርወንጀል ወይም ኃላ በተከሰስንበት የሽብርተኝነት ድርጊትን ለመፈፀም የማሴር፣ የማነሳሳት፣ የማቀድ፣ የመዘጋጀትና የመሞከርን ወንጀልከእኛው አፍ (በሃሰትም ቢሆን) በጉልበት ለመስማት ‹የመርማሪዎቹ› ቁርጠኝነት ወደር ያልነበረው መሆኑን ነው፡፡ እንዲያም ሆኖ ቤታችን፣ቢሮአችን፣ ኮምፒውተሮቻችን ፣ስልኮቻችንና ቃላችን ሁሉ ተፈትሾ የተገኘው ማስረጃ እንኳንስ ክስ ሊያቋቁም ቀርቶ የተገላቢጦሽ የእኛንንፅህና የሚመሰክሩ ሆኑ፡፡ ይሁን እንጂ ሕግ የማይገዛው አሳሪያችን ከ15 ዓመት እስከ ሞት ሊያስቀጣ የሚችል ክስ አቀረበልን፡፡ጉዳዬን ይበልጥ አስገራሚ የሚያደርገው ደሞ በምርመራው ወቅት አንድም ቀን የሽብር ተግባር እና አላማቸውን በማስፈጸም የተከሰስንባቸውድርጅቶች አንዳቸውም አለመጠቀሳቸው ነው ፡፡

ክሱንተከትሎ ወደ አዲስ አበባ የቀጠሮ ማረፊያ ቤት (ወንዶች ወደ ቂሊንጦ ሴቶች ወደ ቃሊቲ) ተላክን፡፡ ማረፊያ ቤቶች የሕዝብ ተወካችምክር ቤትና የሚንስትሮች ምክር ቤት ያወጡላቸው መተዳደሪያ አዋጅና ደንብ ያላቸው ሲሆን፤ ነግር ግን የሚገዛቸው ያልተፃፈ ሌላ ደንብነው፡፡ በተለይ ሴቶችን የሚያሳድረው የቃሊቲው የአዲስ አበባ የሴቶች የቀጠሮ ማረፊያ ቤት ገና ለገና ‹በሽብርተኝነት ወንጀል የተጠረጠርን›በመሆናችን ብቻ አግላይ አያያዝ በማድረግ የቀደመ ልምዱን ተግብሮብናል፡፡ ከሌሎች ተጠርጣሪዎች / ታራሚዎች በተለየ ሁኔታ የጠያቂዎቻችንንስም ዝርዝር እንድንፅፍ በማስገደድ መብታችንን ሊገድብብን፣ የምንጠየቅበትን ሰዓትም በአዘቦት ቀን ከአስር ደቂቃ እና ቅዳሜና እሁድደግሞ ከ30 ደቂቃ እንዳይበልጥ አድርጓል፡፡ ጉዳዩን ለፍርድ ቤት በተደጋጋሚ ብናቀርብም የማረፊያ ቤቱ አስተዳደር ‹ችግር የለም› በማለት እውነታውን በግልጽ ሲክድ ፍርድ ቤቱም ተባብሮት አጽንቶታል ፡፡ ፍትህን የሕግ የበላይነት ከፖሊስ እጅ እንዳጣነው ሁሉበአያያዝ ረገድ ከማረፊያ ቤቱም ደጃፍ ልናገኘው አልቻልንም፡፡

ፍ/ቤቱ‹እንደተጠርጣሪ› ለማረፊያ ቤቶቹ ያስረከበን በአደራ አቆዩልኝ ብሎ ቢሆንም፣ ማረሚያ ቤቱና የመብት ረገጣው ዋነኛ ተዋናዮች የሚመለከቱንግን ግን በጦር ሜዳ እንደማረኩት ግዳያቸው ነው ፡፡ እኛም በዚህና መሰል ለደህንነታችን ምንም አይነት ዋስትና በማይሰጥ አያያዝይህንን የመአት አመት ችለን አንድ አመት አስቆጥረናል፡፡

ምን ያሟግተናል?

በግልፅየአሳሪያችንን መልካም ፈቃድ በወገንተኝነትና በታማኝነት በሚያገለግሉ ግለሰቦች የሚመሩትን የፌደራል ፖሊስ የወንጀል ምርመራ ዘርፍ(ማዕከላዊ) ‹የወንጀል ምርመራ ቡድን› እና በፌደራል ማረሚያ ቤቶች አስተዳደር ‹ገለልተኝነት› ተሸማቀን ስናበቃ የተጋፈጥነው አንበሳውን  የፍትህ ስርዓታችንን ነው፡፡

ወንጀልንሊያቋቁም የሚችል ምንም አይነት ማስረጃ በሌለበት በወንጀል መጠርጠራችንና መከሰሳችን ከሁሉም ቀዳሚው በደል እንደሆነ ይሰማናል፡፡ነገር ግን ስለፍትህ አውርተናል ጠይቀናል ተከራክረናልና የኖርንበትን ታላቅ አላማ እኛው ፈልገን የፍትህ በርን እያንኳኳን እንገኛለን፡፡‹‹ለምን ተጠረጠርን?››‹‹ለምንስ ተከሰስን?›› ብለን ፍትህን ከመሻት ራሳችንን ሳናቅብ የቀረበብን ክስ እንደ ክስ ሊቆም የማይችልእንደሆነ ሕጋዊና ሙያዊ መቃወሚያ አቅርበን ፍርድ ቤቱም ‹ተቀብዬዋለሁ ግን አልተቀበልኩትም› በማለት ልንረዳው ያልቻልነውን ውሳኔአስተላልፏል፡፡ ከእስራችንም በፌት የምንታወቅበትን የአገሪትዋን ህግ በመጠቀም መብቶቻችንን የመጠየቅን ሂደት አጠናክረን የምንገፋበትተቋማቱ ገለልተኛ ናቸው ብለን ስለምናምን ሳይሆን ከተቋማቱ ጀርባ ላለው ፍትህ እና ህግ የበላይነት ያለንን ቁርጠኛነት ለማሳየትምጭምር ነው፡፡

ከሣሻችንአለኝ የሚለውን ‹ማስረጃ› በከፊል ከእኛ ከተከሳሾች ደብቆ እንኳን የተባለውን ‹ማስረጃ› ለማድመጥ የአንድ አመት ጊዜ መጠበቅ ነበረብን፡፡የዘገየ ፍትሕ እንደተነፈገ ይቆጠራል መባሉን ከሳሻችን እንደሚያውቅ ብናውቅም እኛ ግን የዘገየውን ‹ፍትሕ› እንኳን ለመጠየቅ የሚያስችልትዕግስት አላጣንም፡፡

አሁንምፍትሕ የዴሞክራሲያዊ ስርዓት ዓይነተኛ መለያ ቀለም ነው ብለን እናምናለን፡፡ ፍትሕ ይኖር ዘንድ ገለልተኛ ተቋማት መኖራቸው ደግሞየግድ ነው፡፡ ተቋማት ለተቋቋሙበት ዓላማ ከመኖር ይልቅ ታማኝነታቸውን ለስርዓቱ ሹማምንት ማድረግ ሲጀምሩ ፍትሕ አስቸጋሪ ፈተናውስጥ ይገባል፡፡ ፍትሕ እኛ በታሰርንባት ኢትዮጵያ ይሕ ፈተና እንደገጠማት ይሰማናል፡፡እንግዲህ የኛ ተስፋና ጥበቃም ከዚህ እውነትየሚመነጭ ነው፡፡

ወንጀላችንንፈልገን ማግኘት አልቻልንም በህግ ፌት ንጹህ ነን ነገር ግን በሚያሳዝን ሁኔታ ይሕ ንፅሕናችን መቼና እንዴት እንደምንፈታ አይነግረንም፡፡አንድ ነገር ግን እርግጠኞች ነን፡- እውነት ከኛ ጋር መሆኗን፡፡

በተስፋ የሚያቆመን . . .

እኛንከአገራችን ብቻ ሳይሆን ከመላው አለም የዴሞክራሲ ቤተሰብ ጋር ያስተሳስረናል ብለን የምናምነው ዕሴት ሐሳብን በነፃ የመግለፅ ነፃነትላይ ያለን ፅኑ እምነት ነው፡፡ ሰዎች ሀሳባቸውን ያለምንም ጣልቃ ገብነትና ፍርሃት መግለፅና መደማመጥ ሲችሉ አገራችንን ጨምሮ በዓለማችንያሉ ማህበራዊ ፣ ኢኮኖሚያዊና ፖለቲካዊ ችግሮችን መቅረፍ የሚችሉ ሀሳቦችና መነሳሳቶች መፍጠር ይችላሉ የሚል እምነት ከመታሰራችንበፊትም ይሁን በኋላ በውስጣችን አለ፡፡ የታሰርነውም ይህንን ተፈጥሮአዊ ነፃነታችንን ለመጠቀም ሙከራ ማድረግ ስንጀምር ነው፡፡ በየትኛውምአምባገነናዊ ስርዓት ውስጥ እውነትን ለጉልበተኞች መናገር ዋጋ ያስከፍላል፡፡እኛም ሐሳባችንን በነፃነት ስለመግለፅ እየከፈልን ያለነውዋጋ የማይከብደን የነገይቱ ኢትዮጵያ ከዛሬይቱ ኢትዮጵያ የተሻለች ትሆናለች የሚል ተስፋ በማድረጋችን ነው፡፡

የሚያበረታን . . .

የመታሰራችንዜና ከተሰማ ጀምሮ ብቻችንን አልታሰርንም፡፡ ብዙዎች አኛን ከከለለን አጥር ውጪ አብራችሁን ታስራችኋል፡፡ ስለዚህ የእስርቤት ጌጥየሆኑት የመረሳትና ተስፋ የማጣት ስጋቶች እንዳይጎበኙን ያደረገንና በብርታት ያቆመን የእናንተው በእሳት የተፈተነ አብሮነት ነውናሁላችሁም ምስጋና ይገባችኋል፡፡

እምነታችንእዳ ሆኖባችሁ ከታሰርንበት ደቂቃ አንስቶ የመንፈስም፣ የአካልም ዕረፍት ሳያሻችሁ እየደከማችሁ ላላችሁ ቤተሰቦቻችን፣ በፈተናችንሰዓት ሕመማችንን አብራችሁ ለታመማችሁ ወዳጆቻችን (friends indeed)፣ ከታሰርንበት ጊዜ ጀምሮ ንፅህናቸንን ተረድታችሁ ጉዳያችንንእንደ ጉዳያችሁ እየተከታተላችሁ ላላችሁ እና የመንፈስ ድጋፋችሁ ላልተለየን አገር በቀል እና አለም አቀፍ የመገናኛ ብዙሃን፣ ሰብአዊነትናየዴሞክራሲ ተቆርቋሪዎች ስለድካማችሁ ምስጋናችን የበዛ ነው፡፡ የማረፊያ ቤት ቆይታችን አዲስ አይነት የህይወት ልምድ የምናገኝበትናየምንማርበት ይሆን ዘንድ አብራችሁን በማረፊያ ቤት የነበራችሁ/ያላችሁ እህቶቻችንና ወንድሞቻችን እናንተም ምስጋናችን ይድረሳችሁ፡፡እንዲሁም ይህን በሕግ አግባብ ያልተመሰረተ ክስ በሕግ አግባብ እንዲቋጭ ያላሰለሰ ጥረት እያረጋችሁ ያላችሁት ጠበቆቻችንና ሌሎቻችሁም. . . ምስጋናችን ከልባችን የፈለቀ ነው፡፡ ሁላችሁም የምንበረታው በእናንተ ነውና እጅግ በጣም እናመሰግናለን፡፡

Source: Zone9

የወያኔ አፓርታይድ መንግሥት የሰማያዊ ፓርቲ አባላትን ጨምሮ ከ100 በላይ ሰዎችን ለመክሰስ ምርመራ ማጠናቀቁን አስታወቀ

ሰማያዊ ፓርቲ መንግሥት ከስም ማጥፋት ዘመቻ ይታቀብ አለ

በኢትዮጵያውያን ላይ የአይኤስ አሸባሪ ቡድን የፈጸመውን አሰቃቂ ግድያ ለማውገዝ ሚያዝያ 14 ቀን 2007 ዓ.ም. በተደረገው ሠልፍ ላይ፣ ሆን ብለው ብጥብጥ ያስነሱትና ሁከት እንዲፈጠር ያደረጉት፣ የሰማያዊ ፓርቲ አመራሮችና

አባላት መሆናቸውን ማረጋገጡን የፌዴራል ፖሊስ ገልጾ፣ ክስ እንዲመሠረት ለዓቃቤ ሕግ ማስተላለፉን አስታወቀ፡፡ በክሱም የሰማያዊ ፓርቲ አመራሮችንና አባላትን ጨምሮ ከ100 በላይ ሰዎች ተካተዋል፡፡

የፌዴራል ፖሊስ ጄኔራል ዳይሬክተር አቶ አሰፋ በዩ የሰማያዊ ፓርቲ አመራሮችና አባላት ተዘጋጅተውና ልምምድ አድርገው፣ በንብረትና በሰው ሕይወት ላይ አደጋ ለማድረስ፣ የፖለቲካ እንቅስቃሴንና መላውን ዓለም ያሳዘነውን ሐዘን ሽፋን በማድረግ ሁከት ለመፍጠር ተዘጋጅተው የነበረ ቢሆንም፣ ሊከሽፍ መቻሉን አስረድተዋል፡፡

በወቅቱ ከ1,000 በላይ የሁከቱ ተሳታፊዎች በቁጥጥር ሥር ውለው የነበረ መሆኑን የገለጹት ጄኔራል ዳይሬክተሩ፣ ያለምክንያት በግርግሩ ውስጥ ከመገኘት ባለፈ ምንም ዓይነት ዝግጅትም ሆነ ሌላ ዓላማ የሌላቸውን በመለየት፣ በዕለቱ በየክፍላተ ከተማቸው በተደረገ ማጣራት አብዛኛዎቹ ተለቀው 100 ያህሉ ብቻ ታስረው እንደሚገኙ ገልጸዋል፡፡

በቁጥጥር ሥር ውለው ምርመራ ከተደረገባቸው ተጠርጣሪዎች መካከል ረብሻውን በዋናነት በማቀጣጠል፣ በማደራጀትና በመምራት ከ20 በላይ የሰማያዊ ፓርቲ አመራሮችና አባላት በዋነኛነት ተሳትፊ መሆናቸው መረጋገጡን አቶ አሰፋ ተናግረዋል፡፡ አንዳንድ የአንድነት ለዴሞክራሲና ለፍትሕ ፓርቲ አባላትም እንዳሉ አክለዋል፡፡

ብጥብጡን ተቀላቅለው ንብረት ለማውደምና በሰው ሕይወት ላይ አደጋ ለማድረስ ተዘጋጅተው የነበሩ አክራሪዎችም እንደነበሩ የገለጹት አቶ አሰፋ፣ በአጠቃላይ ከ100 በላይ በሚሆኑ ሁከትና ብጥብጥ ፈጣሪዎች ላይ ክስ እንዲመሠረት የሚያስችል ምርመራ መጠናቀቁን አስረድተዋል፡፡

በወቅቱ በተከሰተው ብጥብጥና ሁከት በፖሊስ አባላት ላይ በተደረገ የድንጋይ ውርወራ 41 የፌዴራልና የአዲስ አበባ ፖሊስ ኮሚሽን አባላት ጉዳት እንደደረሰባቸው የጠቆሙት ጄኔራል ዳይሬክተሩ፣ በተለይ አምስት አባላት ከባድ ጉዳት እንደደረሰባቸው ተናግረዋል፡፡ ሦስት የሠልፉ ተሳታፊዎችም ከባድ ጉዳት እንደደረሰባቸው አስታውቀዋል፡፡

መንግሥት በፖሊስ በተደረገው ምርመራ የብጥብጡ ዋና ምክንያትና አቀነባባሪ ሰማያዊ ፓርቲ መሆኑ መረጋገጡን ያስታወቀ ቢሆንም፣ ሰማያዊ ፓርቲም በበኩሉ የመንግሥት ፕሮፓጋንዳ በእሱ ላይ በዋናነት ያነጣጠረው ከምርጫው ለማስወጣትና ያለማንም ተቀናቃኝ ለማሸነፍ መሆኑን ገልጿል፡፡

ሚያዝያ 14 ቀን 2007 ዓ.ም. በአሸባሪው የአይኤስ ቡድን በሊቢያ በግፍ በተገደሉ ኢትዮጵያውያን ምክንያት በመስቀል አደባባይ የተጠራው ሠልፍ በግጭት እንዲጠናቀቅ ያደረገው ሰማያዊ ፓርቲ ነው ለሚለው ውንጀላ መንግሥትን ወቅሶ ከእንዲህ ዓይነት ስም ማጥፋት ዘመቻው እንዲታቀብም ጠይቋል፡፡

ፓርቲውን ይህን ያስታወቀው ሚያዝያ 19 ቀን 2007 ዓ.ም. በጽሕፈት ቤቱ በሰጠው ጋዜጣዊ መግለጫ ወቅት ነው፡፡

በዕለቱ መግለጫውን የሰጡት የሰማያዊ ፓርቲ የሕዝብ ግንኙነት ኃላፊ አቶ ዮናታን ተስፋዬ፣ የሕግ ጉዳዮች ኃላፊ አቶ ይድነቃቸው ከበደና የወጣቶች ጉዳይ ኃላፊ አቶ እያስፔድ ተስፋዬ ናቸው፡፡

‹‹ማንኛውም ክስተት ከምርጫው ጋር ተያያዘም አልተያያዘም የምርጫ ወቅት እስከሆነ ድረስ፣ ከምርጫው ጋር የሚያገናኛቸው በርካታ ጉዳዮች ይኖራሉ፤›› በማለት ከተቃውሞው ሠልፍ በኋላ የተፈጠረውን ክስተት፣ መንግሥት ፓርቲውን ለማጥቃትና ለማዳከም እየተጠቀመበት እንደሆነ አቶ ዮናታን ገልጸዋል፡፡

‹‹ከምርጫው ጋር በቀጥታ የሚያገናኘው ነገር በመኖሩ ፓርቲው ጉዳዩን በሕግ የሚያየው ይሆናል፤›› ያሉት አቶ ዮናታን፣ ፓርቲው ስሜን አጠፉ ያላቸው ተቋማትና ግለሰቦች ላይ ክስ ለመመሥረት እየተዘጋጀ እንደሆነ አክለው ገልጸዋል፡፡

ከዚህ በተጨማሪም የፓርቲው ኃላፊዎች በመግለጫው ወቅት እንዳስታወቁት፣ ሚያዝያ 18 ቀን 2007 ዓ.ም. ምሽት የሁለት ሰዓት ዜና ላይ የፌዴራል ፖሊስ ሰባት ሰማያዊ ፓርቲ አመራሮችና ከ20 በላይ አባላትን ማሰሩን አስመልክቶ የሰጠው መግለጫ ‹‹ፈጽሞ ከእውነት የራቀ ነው፤›› በማለት ተቃውመዋል፡፡

በፌዴራል ፖሊስ የቀረበው የታሰሩ የአባላቱን ቁጥር ከመቃወም ባሻገር፣ ‹‹በአሁኑ ጊዜ በእስር ላይ የሚገኙት የሰማያዊ ፓርቲ አባላት ቁጥር ስድስት ብቻ ነው፤›› በማለት ፓርቲው አስታውቋል፡፡ ‹‹እነዚህ ስድስት እስረኞች የፓርቲው አባላት እንጂ አመራሮች አይደሉም፡፡ ስለዚህ የረቡዕ ዕለቱን ሠልፍ ተከትሎ ፓርቲው የታሰረበት አንድም አመራር የለም፤›› በማለት ገልጿል፡፡

ፓርቲው ሚያዝያ 14 ቀን 2007 ዓ.ም. አውጥቶት በነበረው መግለጫ ስምንት ያህል አባላቱ መታሰራቸውን መዘገባችን የሚታወስ ሲሆን፣ በመግለጫው ወቅት በቁጥጥር ሥር ውለው ከነበሩት አባላት መካከል ቀጨኔ አካባቢ ወረዳ 9 ታስሮ የነበሩት አቶ ብሩክ የኔነህ የተባሉ የፓርቲው አባል መለቀቃቸው ተገልጿል፡፡ አቶ ብሩክ ፍርድ ቤት ቀርበው የ12 ቀናት የጊዜ ቀጠሮ ተሰጥቶባቸው እንደነበርም እንዲሁ ተገልጿል፡፡

ከዚህ በተጨማሪም ከሠልፉ መጀመር ሰዓታት አስቀድሞ አባላቱ መታሰራቸውን የገለጸው ሰማያዊ ፓርቲ፣ ‹‹በሠልፉ ላይ ለተፈጠሩት ማንኛቸውም ድርጊቶች ፓርቲውን ተጠያቂ ማድረግም በእጅጉ መሠረተ ቢስ ነው፤›› በማለት ተቃውሟል፡፡ ከዚህ ጋር በተያያዘም፣ ‹‹በፌዴራል ፖሊስና በመንግሥት የመገናኛ ብዙኃን አማካይነት ተደጋጋሚ የስም ማጥፋት ዘመቻ እየደረሰ ይገኛል፤›› ብሏል፡፡

መንግሥትና የመንግሥት መገናኛ ብዙኃን ከዚህ እኩይ ተግባራቸው የማይታቀቡ ከሆነ፣ የሰማያዊን ስም በሐሰት በማጠልሸት ሥራ ላይ የተሰማሩ የመንግሥት ተቋማትንና ግለሰቦችን በሕግ ፊት ለማቆም ዝግጅቱን እንዳጠናቀቀ ፓርቲው አስታውቋል፡፡

Source:: Ethiopian Reporter